مقاله نقش دانشجویان در انقلاب اسلامی ایران فایل ورد (word) دارای 21 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله نقش دانشجویان در انقلاب اسلامی ایران فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله نقش دانشجویان در انقلاب اسلامی ایران فایل ورد (word)

چکیده  
مقدمه  
نقش دانشجویان در انقلاب اسلامی ایران  
مقایسه جنبش دانشجویی دهه پنجاه و دهه هشتاد  
جنبش دانشجویی در انقلاب اسلامی  
الف) اعتراض های صنفی  
ب) تکاپوی متناسب با تحولات سیاسی  
ج) مبارزات مسلحانه  
گسترش فضای باز سیاسی و حرکت های دانشجویی  
وظایف دانشجویان در قبال آرمان های انقلاب  
نتیجه گیری   
منابع  

بخشی از منابع و مراجع پروژه مقاله نقش دانشجویان در انقلاب اسلامی ایران فایل ورد (word)

امام خمینی (ره) و اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا ، جواد اژه‌ای، سمپاد ،1386

ـ جنبش دانشجویی در آیینه خاطرات (نگاهی تاریخی به فعالیت‌های انجمن‌های اسلامی دانشجویان خارج از کشور) ، داود قاسم‌پور، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، 1387

ـ جنبش دانش‌آموزان در انقلاب اسلامی ، یعقوب توکلی ، پیام هاجر (قم) ، 1387

ـ جنبش دانشجویی در آیینه خاطرات (نگاهی تاریخی به فعالیت‌های انجمن‌های اسلامی دانشجویان خارج از کشور) ، داود قاسم‌پور، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، 1387

چکیده

دانشجو و نقش آن در پیروزی انقلاب اسلامیایام فجر انقلاب اسلامی نتیجه حرکت توده های مختلف مردم از جمله دانشجویان و نقطه شروع حرکتی تمدن ساز و جهانی در همه ابعاد خود به رهبری حضرت امام (ره) می باشد. جنبش دانشجویی نیز همپای همه آحاد ملت در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی نقش خود را ایفا نمود. مقاله ذیل نقش دانشجویان را از منظر مقام معظم رهبری در پیروزی انقلاب اسلامی مورد ارزیابی قرار می دهد

نقش پیشرویی اجتماعی، یکی از کارکردهای ثانوی اما طبیعی دانشگاه هاست. در جوامع و کشورهای گوناگون، دانشگاه ها طلایه دار حرکت های پیشروانه، نوگرایانه، اصلاحی و یا انقلابی جوامع خود هستند

مقام معظم رهبری در ریشه شناسی این نکته چنین فرموده اند: «در همه جای دنیا، دانشجویان یکی از قشرهای پیشرو هستند، علت هم واضح است. روح ناآلوده جوان، هنگامی که با ذهن و فکر روشن ناشی از تحصیل و با دید بصیر و آگاه همراه می شود، ترکیب خیلی ممتاز و فاخری به وجود می آورد، آن ترکیب، همان دانشجو است!»

در کشور ما نیز دانشجویان دانشگاه ها چنان نقشی را داشتند. در جریان شکل گیری و اوج یابی نهضت اسلامی ایران، به شکل های گوناگون در آن سهیم شدند و نقش پیشروانه خود را ایفا کردند: «در رژیم گذشته هم علی رغم سرکوب و فشار و گمرا ه سازی دستگاه های مختلف آن رژیم جبار، بالاخره دانشجویان در گرایش به اسلام و اوج اسلام طلبی و اسلام خواهی، کار خودشان را کردند و نقش خودشان را ایفا نمودند.»(2)

البته فعالیت های اسلامی دانشجویی در دانشگاه ها، در زمان های مختلف و نیز دانشکده های گوناگون یکسان نبود، با توجه به شرایط و امکانات، اوج و فرودهایی داشت، اما در مجموعه پانزده ساله نهضت اسلامی ایران (از سال 42 تا 57) مستمر و پیوسته بود

کلیدواژگان:

 دانشجو- نهضت- رژیم- انقلاب

مقدمه

«از اولی که مبارزه اسلامی در این مملکت شروع شد، دانشجویان پا به پا حرکت کردند ; و البته در طول این مدت پانزده سالی که تا پیروزی انقلاب ادامه پیدا کرد، نوسان داشت. دانشگاه ها فرق داشتند، دانشکده های یک دانشگاه فرق داشتند، برهه های زمانی فرق داشتند. اما من که در طول این مدت با دانشجویان مربوط و دمخور بودم و این حرکات دانشجویی را تعقیب می کردم، می توانم یک جمع بندی ارایه بدهم. آن جمع بندی در یک کلمه این است که دانشجویان از ساعت اول این مبارزه تا لحظه پیروزی، یک جریان مستمر مبارزه دانشگاهی و دانشجویی را به وجود آوردند، کسی در این هیچ شک و شبهه ای ندارد.»( امام خمینی (ره) و اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا ، جواد اژه‌ای، سمپاد ،1386 )

فعالیت های اسلامی – سیاسی دانشجویی، به گونه های مختلف بود. از حرکت های با قالب سیاسی چون تظاهرات، اعتصابات، تدوین و نشر اعلامیه های سیاسی و; تا حرکت هایی که ظاهر محض دینی داشت، اما گرایش های سیاسی را در بطن خود پیش می برد، چون تجمعات دینی و مذهبی که به اهداف و مقاصد دینی – سیاسی شکل می گرفت:«در همین دانشگاه تهران و دیگر دانشگاه های شهر تهران و نیز دانشگاه های سراسر کشور، از روحانیون و اساتید دینی و اسلامی از قبیل شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید باهنر و دیگران – بعضی مصمم، بعضی هم غیرمصمم – دعوت می شد. بچه ها مبارزه می کردند، برای این که بتوانند یکی از روحانیون این سبکی را به دانشگاه بیاورند و او را در تریبون سخنرانی قرار بدهند و از او بشنوند، و اگر یکی از این قبیل افراد به دانشگاه می آمد، اجتماع سالن های سخنرانی از همیشه شلوغتر و پرهیجان تر و پرشورتر می شد.»( امام خمینی (ره) و اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا ، جواد اژه‌ای، سمپاد ،1386 )

با اوج گیری نهضت اسلامی ایران در سال ،56 از نقش پیشروی دانشجویی کاسته شد. حضور توده های میلیونی، چنان گسترده و عظیم و پرشور بود که نقش قشر خاصی چون دانشجویان کمرنگ شد، چندان که در طلایه حرکت های مردمی، مرئی و محسوس نبود

نقش دانشجویان در انقلاب اسلامی ایران

«از اول شروع نهضت تا نزدیکی های پیروزی انقلاب – یعنی اوایل سال 57 – دانشجویان پیشتاز بودند، بعد پیشتازی شان را از دست دادند. چرا؟ آیا کند شدند؟ نه، مردم توفان راه انداختند، دانشجو آن روزی که پیشتاز بود، این طوری پیشتاز بود که اعلامیه را تهیه و تکثیر و منتشر و تظاهرات را راه می انداخت و کلاس را تعطیل می کرد و به خیابان می آمد و حضوری هم در یک خیابان پیدا می کرد و بعد هم نیروی انتظامی می آمد و او متفرق می شد، باز مثلا فردا عصر، یا یک هفته دیگر، یا شش ماه دیگر، در یک خیابان دیگر پیدایش می شد. در این زمان مردم کم بودند، نبودند و دانشجو پیشتاز بود. وقتی مردم به صورت گروه های متراکم به خیابان ها آمدند، آسفالت ها به خون مردم رنگین شد و شعارهای حاد و تند درجه یک، زندگی مردم و ذهن مردم و عمل مردم را فرا گرفت، مردم جلو افتادند.»( جنبش دانشجویی در آیینه خاطرات (نگاهی تاریخی به فعالیت‌های انجمن‌های اسلامی دانشجویان خارج از کشور) ، داود قاسم‌پور، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، 1387)

اما جریان دانشجویی کشور، گرچه نقش پیشروی و پیشتازی خود را در انقلاب 57 از دست داد، اما برخلاف جریان روشنفکری، از همگامی با مردم باز نماند و به نقش انفعالی و یا تخطئه کننده دست نیازید

عنصر صفا، معصومیت، احساس پاک و; در نسل دانشجو، چنان بود که به خوبی توانست گستره قیام مردمی را دریابد. به آن ایمان بیاورد و همپای مردمان کوچه و بازار، در مبارزات مردمی علیه رژیم شاه بکوشد و تمام توان خویش را در آن مسیر به کار گیرد

«هنر بزرگ دانشجویان در دوران اوج مبارزه این بود که خودشان را با مردم هماهنگ و همپا بکنند. وقتی مردم به میدان آمدند، گروههای پیشتاز و روشنفکر ناگهان احساس کردند که در محاصره توفان عظیم حرکت مردمی قرار گرفته اند; حرکت مردم معجزه آسا و برق آسا بود و همین که جوانها توانستند پا به پای مردم راه بیفتند، هنر مهمی بود. دانشگاه می توانست در این جا عقب بماند. کسانی خیال نکنند که دانشجویان بالاخره چاره ای نداشتند و جز این چیزی نمی شد و اجبارا در ماجراها کشانده شدند، نه، ممکن بود دانشجویان عقب بمانند. اما بحمدالله دانشجویان عقب نماندند و جلو آمدند و کارشان را انجام دادند.»(6)